Laszlo boi się ciemności, Lemony Snicket, il. Jon Klassen

Bałam się ciemności. Pamiętam swój strach przed ruszeniem choćby palcem u nogi, kiedy budziłam się w nocy, w pokoju otulonym ciemnością, w którym wpadające przez okno światło z osiedlowych latarni malowało na ścianach dziwne obrazy. A największe strachy widać było na szafie... Jej drzwi były jak zaproszenie do innego świata. Nocą stawały się widokiem odległej sawanny, przysięgam tak było - była tam jakaś woda i drzewa, trawy i poruszające się zwierzęta. Stada antylop i czający się lew, słonie majestatycznie pokonujące przestrzeń i... Ja to wszystko widziałam i choć minęło kilkadziesiąt lat - ten widok mam przed oczami, jak z wczoraj! A najgorzej się działo, kiedy Tata zaczynał cicho pochrapywać, na sawannę padał strach, zbliżało się coś groźnego i niebezpiecznego, zwierzęta wpadały w popłoch i ja też. Póki nie rozbudziłam się do końca.


Moje dzieci też nie lubią ciemności. Bo COŚ czai się pod łóżkiem, bo za drzwiami COŚ stoi i nie da się im wytłumaczyć, że ten kształt to nie potwór, tylko wieszak z ubraniami, który wyglada może i dziwnie - zniekształcony przez szybę w drzwiach i nocne cienie... Dlatego śpią przy zapalonej małej lampce.
Książki o oswajaniu nocnych strachów są więc jak najbardziej dla nas. Podobnie jak dla większości dzieci, których wyobraźnia, podkarmiona nocną ciemnością, jest w stanie wykreować wszystko!

Laszlo boi się ciemności przez niektórych opisywana jako horror dla dzieci - z horrorem niewiele ma wspólnego. Ciemność jest tu gęsta i ciepła, ale nie straszy, choć Laszlo się jej boi i próbuje ją oswajać. Żeby nie przyszła do niego, sam schodzi do niej co rano i się z nią wita. (Najlepszą obroną jest atak. albo ubiec wroga... ). Dom, w którym mieszka Laszlo jest duży, pełen zakamarków, a drewniana podłoga skrzypi... Lemony Snicket fantastycznie i z wyczuciem buduje nastrój grozy, stopniuje go w taki sposób, że góruje ciekawość nie strach, a dziecko przez laszlową ciemność prowadzone jest bezpiecznie za rękę.

Warto dodać, że ilustracje wykonane są gwaszem – to technika, dzięki której powierzchnia obrazu jest gładka, wypełniona płaskim, nieprzezroczystym kolorem.

Pokochałam tę książkę. Za ilustracje (wspaniałe!), treść, wygląd i za... zapach! Bo Laszlo pachnie! Pachniał, kiedy oglądałam go w księgarni i z żalem odłożyłam na półkę, pachnie, kiedy wypożyczyłam go w bibliotece. Zapach się nie ulatnia. Zapach farby drukarskiej (tu użyto jakiejś wyjatkowo mocnej) przemawia do mnie niezwykle silnie - czy słyszeliście o perfumach, które miałyby w swoim bukiecie zapach farby drukarskiej? Jeśli tak, już po nie biegnę ;)

A tu film, który koniecznie trzeba obejrzeć!

Laszlo boi się ciemności,
Lemony Snicket,
il. Jon Klassen,
Wydawnictwo Filia,
2013.
Od 3 do 6 lat