Przypowieści (oryg. „우화”), Iwona Chmielewska
Tytuł jest jedynym słowem, jakie w tej książce pada. Choć Iwona Chmielewska na spotkaniu z czytelnikami na Małym Koneserze mówiła, że najchętniej i jego by nie umieszczała. Tytuł " Przypowieści " narzuca symboliczne znaczenie, bo przypowieść to krótka opowieść o prostym przekazie, która pokazuje pewną uniwersalną prawdę moralną lub życiową. Postacie i wydarzenia nie są tu ważne same w sobie — służą raczej jako obrazy i przykłady, pomagające zrozumieć głębszy sens, np. czym jest dobro, zło, wybór czy współczucie. Książka jest opowieścią biegnącą dwutorowo: przedstawia tych samych ludzi w różnych, często skrajnych sytuacjach. Ogromne pole interpretacyjne dla czytelnika, który może sam tworzyć narrację. Oglądając tę książkę — dopełniamy ją swoją historią, wiedzą, wspomnieniami, skojarzeniami — jesteśmy niejako współautorami opowieści. Autorka w jednym z wywiadów powiedziała, że stworzyła tę książkę z poczucia bezsilności. Bez słów, bo jej ich zabrakło, by opowiedzieć to, co ...
